Kavuşmayan Var Mıdır?

Bir ay doğar bir güneş,

Yalnız mı sanırsın umutvarları

Eller kalkar havaya  döker derdini için için

Yalnız mı sanırsın umutvarları

Kalbinden geçenleri dert edenlere derman olacak var

Yalnız mı sanırsın umutvarları

Bir dert belirir, bir ay çıkar, bir derman gelir

Yalnız mı sanırsın umutvarları

Kavuşma anını bekleyenler de vardır, kavuşanlar da,

Ölmeden önce ölenler de vardır, yaşarken ölenler de

Söylesene bana;

Kavuşamayan var mıdır?

İsmail Bal

10.7.2025

01:17

Uyan

 

Kurban olup kurban vermeyenlerin şehri var mıdır bilinmez. Ama kurban olup kendini feda edenleri tek tek yutmaya çalışan sistem vardır. Bayrakları indiren de aileleri dağıtan da sistemin ta kendisidir. Çünkü tek bırakılmanın bedelini göğüslerini gere gere namusluca yaşamışlardır. Sistem bu tarz kişileri bir dinamit olarak gördüğü için yok olmaya mahkum bırakmaktadır. Peki suçlu kim? Asıl cevaplanması gereken konu budur. Biraz da olsa mücadelelerine devam edenler midir yoksa sisteme ayak uyduranlar mıdır?

Hep bu tarz durumlarda “eller günahkâr, diller günahkâr, bir çağ yangını bu” şarkısı geliyor aklıma. Ne kadar acı değil mi şarkı sözleri bile “Masum Değiliz”. Ben ise sadece gülüyorum.

Herkes herşeyin farkında ama kara düzene karşı çıkacak cesareti yok ve Gazze gibi olmaktan korkuyorlar ki korktuklarının bir gün başına geleceklerinden haberi yok.

Bu konu üzerinde çok durulması gerekir, uzatacağım. “Uyuyanları uyandırmak için bir uyanık yeter” ya da uyuyor gibi görünenleri…

Görüşmek üzere vesselam…

 

İsmail Bal

07.06.2025

 

 

 

Yok Öyle Namerde Bir Tutam AF

             Sevgiyi bir silah, uyuşturucu pazarlar gibi sözde hocası tarafından sevginin, aşkın pazarlanması. Evet yanlış tahmin etmiyorsunuz Sena Düzgün’den bahsediyorum.

Zararlı bir parazit gibi kullanıp atmak; kızın duygularını alt üst etmek ve netice belli. Yarı yolda bırakılmış bir hayat.

Belki de kızı bir nikah ile kandırmak ve herşeyi yoluna yordamına göre sözde sevgisini satışa çıkarmak. Herşeyi bir kızı kullanmak için yapmak; ahlaksızca, adice.

Sözde dini kimliğini kullanarak zor durumda bırakmak ve dini de satışa çıkarmak ve yine bunu da bir kızı kullanmak için yapmak; ahlaksızca, adice.

Çekilen bir dert değil adinin yaptığının cezasız kalması, sadece ihraç mı; yetmez.

Eksik olan koskoca şey yerini bulması için açılan ama belki de delil yetersizliğinden kapanacak olan dava.

Kesin olması gereken şey nedir? Acımasızca verilecek olan ceza.

Mesele üniversitelerin isminin kirlenmemesidir, hocaların zan altında kalmamasıdır aynı zamanda.

Eden bulur elbette ama verilecek ceza niyetleri destursuz olanları da frenleyebilmelidir.

Kötünün cezasız kaldığı bir kara düzen devam etmemelidir.

Öyle bir yerden vurulmalıdır ki kendisi, yaşayacağı ömür boyu vicdan azabı ya da dar ağacı olmalıdır.

Yok öyle namerde bir tutam af…

 

İsmail Bal

07. 06. 2026

En Küçük Sosyal Birim “Aile”

“Beşinci kol, fiili müdahale ile ele geçirilemeyen bir kitleyi ya da devleti propaganda, casusluk, sabotaj ya da terör yoluyla çeşitli etkilere maruz bırakarak müdahaleye uygun hale getirmeyi veya savaş esnasında zaferi kolaylaştırmayı sağlayan her türlü manevi yıkıcı faaliyettir.”

Nereden başlasam cümleme bilemiyorum.  Artık 5. Kol faaliyetlerinin ek olarak kaydığı noktayı görebilmeniz için aşağıdaki cümleyi okumanız zihninizde birşeylerin canlanmasına vesile olacaktır.

“Aile toplumun temel yapı taşı, toplumun en küçük sosyal birimi ve kurumudur. “

Evet, toplumu, milleti bozmanın yolu aileden geçmektedir. Aile bireyleri ister istemez yoğun bir şekilde algı bombardımanına maruz bırakılmaktadır.  Mevcut sosyal birimler her geçen gün sarsılmaktadır.

Bu yılın aile yılı olmasının nedeni tabii ki doğum oranlarının düşmesidir ve evlenmek isteyen bireylerin azalmasıdır. Bunun nedenini tek başına maddi koşullara bağlamak doğru olmaz, olamaz ve eksik bir varsayım olarak karşımıza çıkar. Sorunu doğru tespit etmek gerekir. Çünkü evlenmek istemeyen bireylerin bir kısmı sorumluluk da almak istemiyor.

               Belki isim olarak, 5. Kol faaliyetlerini bilmeseler de 5. Kol faaliyetlerine maruz kalacaklarının farkındalar. Birlikte çözüm üretemeyecekleri hissiyatı elbette ki aşılması zor bir “cam tavan”. Bireyselce evli yaşamak ise farklı bir çözüm yöntemi. Tabii ki her hâlükârda herkes bir “birey” ama demek istediğim bu değil. “Birlikte” ya da “biz” düşüncesi ile hareket etme ve yaşama dürtüsünü evli bireylerin kaybetmesinden bahsediyorum.

               Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın buna yönelik de fikirsel eylem planı çıkarması için çalıştaylar düzenlemesi gerektiği kanaatindeyim. Çözüm önerilerinin kamuoyu ile paylaşılması ve insanların bundan faydalanmasının önem arz ettiğini düşünmekteyim.

               Çünkü;

“Aile toplumun temel yapı taşı, toplumun en küçük sosyal birimi ve kurumudur. “

İsmail Bal

Mayıs 2025

Nasip Meselesi

Bir mübarek vardı, hiç konuşmazdı sadece gözleri konuşurdu. Anlamadım ilk başta neden bu kadar sustuğunu. İnsanlar derdim konuşarak anlatmaz mı içindekileri? Konuşarak söylemez mi diyeceklerini.

Halbuki anladım sonradan susarak da herşeyin anlatılacağını bazen iyilikle söylediğin kelimelerin bile tesirinin olumsuz olacağını gözlerine baktığımda anladım. Sonra susarak da konuşulacağını öğrendim.

Çıkmaz sokakta neler anlatılabilir ki? Senin anlattığın karşıdakinin anladığı kadar olduğu müddetçe, bu hayatta ne anlatılabilir ki. Ama birçok şey yanlış algılanabilir;

Evet, zehirlenmiş algılarımızla bu yaşamı idame ettirmeye çalışıyoruz. İnsan olarak kalmaya çalışıyoruz. Sonra neler oluyor biliyor musunuz? Amaçsız, şuursuz mücadelelere giriyoruz. Aklını kaybetmeyene deli, ayak uydurana akıllı diyoruz.

Zor vesselam; yola çıksan arkadaşın yok, yolda kalsan gönlün razı değil.

Gerçi gönlündeki yoldaştan başka arkadaş aramakta pek hayra alamet olmasa gerek.

İmtihan der geçeriz ama imtihandan geçer miyiz? Nasip meselesi…

    

İsmail Bal

Mayıs 2025

03:13

Son Tahlilde

Mantıklı olan neydi? Herkesin mantığının birbirinden bu kadar farklı eylemler sergilemesinin nedeni neydi? Bu ve benzeri durumları tahlil edebilmek için geriye yaslanıp olgunlukla olayları seyr eylemek gerekiyor, belki de.

Saraçhane’de bulunan kişiler yargıya tepki için mi, Cumhurbaşkanına tepki için mi yoksa Ekrem İmamoğlu’nu desteklemek için mi bulunmaktalardı? Peki, geçerli sebeplerden dolayı bulundukları ortam kendilerini gerçekten haklı çıkarıyor muydu? Sadece gözlerini nefret mi bürümüştü?

Geziye destek verenler oradaydı. Gezi meselesi neydi hatırlıyor muyuz? Gezi bir ağaç meselesi değildi. Gezi olayları da Cumhurbaşkanını hedef tahtasına oturtmuş olaylar silsilesinden bir tanesi idi. Gezi yargılamaları da yanlış bulunuyordu ve açıkça hükümetin yönlendirmeleriyle yönetildiği düşünülmekteydi. Peki seçilmiş hükümete bu kadar düşmanca bakış açısı neden oluştu ya da bu algıyı kimler yöneterek masum insanları ve provokatörleri tıpkı Gezi Olayları’nda olduğu gibi Saraçhane’de de sahaya sürdü?

Kendim pişirip kendim yemiyorum. Nedenlerini açıklamaya çalışacağım ancak buradan da görüldüğü üzere ortada şişirilmiş algıları bir şekilde peşinde sürükleyen Recep Tayyip Erdoğan düşmanlığı düşüncesi var.

Bunun nedenini tek taraflı kanallardan beslenme olarak açıklayabilirim. Tek taraflı beslenme nedir? Tek düşünce yapısına sahip kanal, tek fikre sahip insanları takip etme ve arkadaş çevresi. Ağır olacak ama gerçek şu oluyor: “Körler sağırlar birbirini ağırlar.” Durum bu, ötesi olsa; ne Gezi Olayları günümüze kadar gelir ne de terörden yargılanan ve yolsuzluktan hüküm giyen Ekrem İmamoğlu’nun durumu Saraçhane meydanını doldururdu.

Özgür Özel tarafından ana akım medyanın boykot listesine alınması bunun en güzel örneğini teşkil etmiyor mu? Yapılmak istenen; Saraçhanede topladıkları masum gençleri bir hiç uğruna kendin pişir kendin ye demeye mahkûm etmek değil mi? Gözümüzü açmamız lazım. Gözümüzü açıp her önüne konulanı yememiz gerekiyor, gerçek bu. Çünkü özgürlük kisvesi ile kimlerin nerelere yönlendirilmek istendiği belli.

Nereye mi yönlendirilmek isteniyor? Recep Tayyip Erdoğan düşmanlığına. Peki neden yıllardan beri zihinlere işlemek hatta kazımak istedikleri bu düşmanlığı ardı sıra gelen propagandalar ile işlemekteler. Cevap gayet açık;

-        Suriye Politikası

-        Gazze Politikası

-        Dağlık Karabağ Politikası

-        Davos meselesi

-        Libya Politikası

-        Afrika Politikası

-        Başörtüsü Davası

-        Pkk Politikası

-        Fetö Politikası

-        …

Bu politikalar birilerinin çok ama çok canını yaktı. Peki bu politikaların karşılığın da muhalefet hangi politikaları uygulayacaktı:

-        Suriye Politikası: Esad ile işbirliği. Eğer öyle olsaydı kimin ekmeğine yağ sürülürdü. Cevap basit: israil.

-        Gazze Politikası diye bir şey muhalefette var mı bilmiyorum. Sadece siyasi istikbal uğruna kullandıklarını düşünüyorum, ki öyle.

-        Libya Politikasını da gördük; ne işimiz vardı orada. Ne işimiz olduğunu Mavi Vatanımızı koruma altına aldığımızda gördük. Uygulanmasa kimin işine yarardı? Cevap basit: israil.

-        Afrika Politikası var mı muhalefetin? Hiç sanmıyorum.

Görüldüğü üzere gençlerimizi hükümete düşman eden direk kendini belli ediyor. Ondan dolayı diyorum ki muhalif kanaldan yapılan her gösterinin hedefinde Recep Tayyip Erdoğan ve çevresi var. Çünkü bu kişileri hedefe koyanlar Türkiye üzerinde işlem yapmak isteyen muhterisler. Birilerinin aparatı mı oluyorsunuz yoksa değneği mi gençler? Olmayın.

Bundan dolayı diyorum ki;

-        Cumhuriyet mitingleri, Cumhuriyet elden gidiyor diye yapılmasaydı demokrasi mi elden gidecekti?

-        Gezi olayları yapılmasaydı ağaç mı dikilmeyecekti?

-        Olanlara, yapılanlara göz yumulsaydı da sizin evlatlarınızın yaşayacağı ülkeye ihanet mi edilseydi?

Her duyulana inanmamak doğruluğunu araştırmak gerek. Düşünmek, karar vermek tek yönlü bir eylem değildir. Sizleri sığlaştırmak istiyorlar ve her olayın nedeninde hükümete laf atılmasını sağlamak zorunda bırakmıyorlar, sizlere bunu hissettiriyorlar ki doğru yaptığınıza inanasınız diye.

Uzun lafın kısası; uyanık olmak icap eder. Uyanık olduğunu sanıp uyuyarak hareket edildiğin de herkes açısından çıkan sonuç vahim olur. Çünkü aynı gemideyiz. Çünkü Instagram’da fotoğraf beğenmiyoruz.

29 Mart 2025

İsmail Bal

Esintiler 4 (Dünyanın İnsanı Olma Yolunda, İnsan)

    Dünyanın insanı olma yolunda insan.

    Ölümün pençesine gel de gör;

    Hangi yolda olmalı insan...

    Ölmeden önce öldük mü?

    Nefes alış verişimiz bedeni mi diri tutar?

    Ya ruh nerede?

    Yoksa insan; dünyanın insanı olma yolunda mı?

    Nefes biter kalır amel,

    Ruh gider kalır ceset.

    Ne olma yolunda insan?

    Sadece yeter mi sanır?

    Tamamlanınca bedeni arzular.

    Tastamam olur mu hicret etmeyince aşka?

    Ne olma yolunda insan?

    Akli bir yatkınlık yeter de bedeni tamam etmeye;

    Ya ruh demez mi ben bunun neresindeyim diye?

    Bulalım manada manayı,

    Kavuşursun o zaman hürriyetine,

İsmail Bal

Mart 2024

    

Ardı Sıra

Sevdiğim;

Hem de çok sevdiğim;

Gözüme iki saat ilişti,

Baktım ki rotaları aynı; aşkımız gibi...

Aşk bu, akıp gidiyor; ömür gibi

Şükretmek için neler demek gerekiyor

Belki de birlikte mücadele etmek gerekiyor

Sevdiğim, hem de çok sevdiğim;

İki saat ilişti gözüme,

Baktım ki saniyeleri farklı

Hüzün çöktü içime

Sonra dedim ki;

Olsa ikisi de gönlümüz gibi;

Aynı anda atsa, 

Aynı anda duyulsa sesi cihanda

Gönlümüzün sesi bir olsa,

Vakurca yürüse ve tamamlasa bu iki saat ömrünü

Hep haktan yana olsa...

Niyet bu ya;

Akıbetimiz niyetimize göre olsa...

Yetişse evlatlar bir bir

Ardı sıra koşsa hakkın ardına;

Adımları hızlı, gönülleri vakurca

Yazacak çok şey olsa da

Dile gelen hissedilendir

Hissedilen gönle düşendir

Bu hayat saat misalidir, unutma;

Atarsa gönüller bir;

Hep gelir mutluluk ardı sıra.

İsmail Bal

Mart-2025

Manada Mana

 Girişi de belli gelişmesi de sonucu da...

"Madde" ile "manayı" aynı kefeye koymak hiç olur mu? Hedefler akıl ile konulur, niyet ise kalben alınır. Namaza "niyet" ederken para biriktirme "hedefi" konulur. Hiç gördünüz mü "hedef ettim namaz kılmaya" diyeni?

Hiç aynı kefede yer alabilir mi?

Akıl başka yöne kalp başka yöne çekerse halimiz nice olur.

Kısa ve öz dostlar; ikisini birbiriyle örtüştürünce samimiyet olur, "akıl" ile "kalbin" birleştiği yerde samimiyet ortaya çıkmaz mı? Müsterih olunmaz mı?

Önce kendimize sonra başkalarına samimi olmak, belki de buradan başlamak icap eder, dostlar.

Başlayalım mı?

İsmail Bal

30.01.2025

Seni Bekler

Gönüllerin sultanı gelince;

Dile gelir gönül,

Anlatır derdini bir bir,

Mutmain olur her bir an.

Gönüllerin sultanı eder kelâm,

Baksana dağa taşa,

Baksan vücut bulan ruha,

Dertli gönlüne derman eder.

Uykuda mısın, uyanık mısın?

Farkında mısın, değil misin?

Gönlünün yolunda mısın?

Vücut bulan ruhun seni bekler.

İsmail Bal

04.10.2024

13:43

Esintiler - 3: Kuşak Çatışması (Değerler – Korumak, Savunmak (Hıfz))

 

Arapça’da korumak, ezberlemek kelime manalarından oluşan “hıfz” kelimesi ile sizlere düşündüğüm “değerler” kelimesi ile birlikteliğinin nasıl ayrıştırıldığını sizlerle paylaşmak istiyorum.

Kuşak çatışmasından başlamak istiyorum. Hiç düşündük mü, kuşak çatışmasının nedeni, gelişen "teknoloji" mı yoksa "değerlerini" kaybeden dünya mı?

Hiç düşündük mü mesele akıllı telefonlar mı yoksa akıllı telefonların birçok uygulama içeriklerinin oluşturduğu vahim sonuçlar mı? Artık X kuşağı bile akıllı telefon kullanıyorken demek ki mesele teknolojinin gelişmesi değil çatışılan nokta, değerlerin değiştirilmeye çalışılması…

Peki çatışma neden oluşur bunun bilincinde miyiz? Çatışma iki farklı görüşün ya da değerlerin farklı bakış açılarıyla savunulmasıyla olur. Ortaya ise bir girdap çıkar, her körü körüne savunulan görüş iki insanı girdabın içine, dibe çeker ve bağlar kopmaya başlar. Bunların en derini ise aile içinde çıkan kuşak çatışması diye masumane adlandırılan aslında hiç de masum olmayan çatışma türüdür. Peki neden bu girdabın içine girip anne çocuğunu, çocuk babasını kaybetmektedir.

Eskiden çocuk okula başladıktan ve sosyalliğini sokakta arkadaşlarıyla birlikte oynamaya başladıktan sonra hayatında bir üçgen oluşurdu. Yani aile, arkadaş ve okul birlikteliği. Tabii ki okulda da arkadaş kavramı epey etkiliyor.

Üzülerek söylemeliyim ki geleceğimizin teminatı olan çocuklar aile değerlerini okulda bulamadı okulda bulduklarını ise  arkadaşlarına yansıtamadı, çoğu zaman. Aslında süreç diğer ülkelerde de olduğu gibi o kadar yanlış temellendirildi ki değerlerimizi kaybetmeye başladıktan sonra müfredata “değeler eğitimi” konuldu. Belki de hep olması gerekiyordu, “değerler eğitimi”. Ama belki de bu değerler eğitimini alan evladımız okulda bulduğunu ailede bulamayacak artık. Ya da arkadaş ortamına yansıtamayacak vs. vs.

Kısaca koruduğumuz değerlerin farklılaşması kuşak çatışmasına neden oldu. 

Düşüncem ise, çözüm olarak;

Kadim değerlerimizi layıkıyla savunabilmek için; artık evlatlarımıza çözüm olarak ezberi değil “düşünmeyi – akletmeyi öğreterek sorularına doğru cevapları” buldurmamız gerekiyor. Kısaca bilinçli, farkındalık seviyesi yüksek bireyler yetiştirmemiz gerekiyor. Bu bireyler yok edilmeye çalışılan aile kavramını yeniden ayağa kaldırır ve kadim değerleri yaşatır.

Esen kalın.

İsmail Bal – 7.09.2024 – 17:00

Gerçek Bu

Mezarlıklardan yükselen sesi duyuyor musun?
Gerçek bu.

Yaşıyor musun?
Ölüme mi koşuyorsun?
Gerçek bu.

Konuşulanları anlıyor musun?
Bu dili bilmiyor musun?
Gerçek bu.

İsmail Bal
19 Temmuz 2024
13:10

Esintiler 2 ( Ne ile mücadele?)

    Mücadele meşakkatli iştir. Ne ile mücadele edersen et; meşakkatlidir. En zoru ise kendinle mücadele etmektir. Hele ki pergelin ucunu doğru yere koymadıysak. Tabii pergelin ucunu doğru yere koymak bir mesele olduğu gibi pergeli doğru yerde tutabilmek de ayrı bir meselidir, vesselam.

   Ama insan evladı değil mi en zor yükleri dahi kaldırmaya muktedir olan. Demiyor mu ayette: "Biz emaneti göklere, yerküreye ve dağlara teklif ettik ama onlar bunu yüklenmek istemediler, ondan korktular ve onu insan yüklendi."

   İnsana yüklenen emanet nedir? Belki bu sorunun cevabını bilebilirsek görevimizi de bu dünyada layık bir şekilde yerine getirebiliriz. Belki o zaman kendimizle yaptığımız içsel mücadelelerimizi, birbirimizle yaptığımız mücadeleleri bir kenara bırakıp, iyileşebiliriz. Ne dersiniz?

   Ya da çözümü çok uzaklarda aramaya devam edelim ve  her mücadele sonunda; kazandığımızı sandığımız geçici zaferlerle ömrümüzü idame ettirelim. Ve bütün çözümlerimiz geçici olsun. Ve böylelikle zaferlerimizin geçiciliği dünyanın geçiciliğinden önde olduğunu bize kanıtsasın. 

İsmail Bal

10 Nisan 2023

02:13

Esintiler 1 (İlim: Bilim + Maneviyat)

 İlim, yani bir başka deyişle bilgi bir "çatı" iken bilim onun alt bileşininden oluşmaktadır. Bilime götüren her bir adım da ilme kapı aralamaktadır. Yani bilim ilmi besleyen yegane unsurlardan biridir. Yani ilim dünyevi ve manevi unsurların tamamını kapsamaktadır.

Bizler size tek bir yöne yönelmenin ise hezeyanlarını yaşamaktayız. Evet, bir yol belirlemek elbette güzeldir, uzmanlaşmak tabii ki güzeldir. Ancak bizler uzmanlaşmak manasını temelde ayırıştırdığımız için dünya görüşlerimizde ayrışmaktadır. Nasıl mı? Zihnimizde çatı kavramını yani ilmi düşünebilmeyi kaybettik. Çatı sadece ya bilim oldu ya da maneviyat. Çok basit bir örnekle bahsetmek gerekirse; modern tıp ve alternatif tıbbın çatışmasını gösterebiliriz. Belki de birbirlerini besleyebilseler çok farklı neticeler elde edebilecekken birbirlerinin açıklarını araştıran "rakip" edasıyla yolarına devam ettiklerini sanıyorlar. 

Sonuçta ne maneviyat kazanıyor ne de bilim. Nihayetinde ise ilim kaybediyor. İlme yönelemeyen bizler ise yeni İbn-i Sinalar yetiştiremiyoruz.

Velhasıl diyeceklerim bu kadar. Başka bir yazıda görüşmek dileğiyle.

İsmail Bal

3 Nisan 2023

01:30

Hayal Ediyor Mu İnsan?

 Bir eylül akşamı,

Yalnızlık kokusu sarıyor etrafı,

 

Ölmeden önce çoğu kez ölüyor insan,

Bir sessizlikle boğuşuyor inan ki insan:

Çığlık, bağlılık, çatışma, döneklik arasında.

 

İyilikte, kötülükte savruluyor bir eylül akşamı,

Çehreler gülünç, içler ise acı.

Herşeyin bir hiç olacağı bir eylül akşamı..

hayal ediyor mu insan?

İsmail Bal

Eylül/2020

Sadakât

Başlığın Türk Dil Kurumu'ndaki manasını, "içten bağlılık", "sağlam, güçlü dostluk" olarak görmekteyiz.  Peki tek taraflı sadakat olur mu? Tek taraflı sadakat pek âlâ olabilir. Birçok insan manevi değerlere, herhangi bir karşılık beklemeksizin sadık yani içten bağlıdır. Belki de bu sadıklık samimi bir niyetin neticesi olarak samimiyeti, samimiyet ise sadakâtın insan ruhunda vâr olmasını sağlıyor. Manevi değerlere sadık kalabilmek herkesin farklı zaman ve anlarda ulaştığı belirli bir eşiğe kadar güç, belirli bir eşikten sonra o eşiğe geri gelmemek daha iyidir. Daha iyi olanı korumak ise kanaatimce daha güç bir hâldir. Kısacası sadakate giden yolda, sadık olabilmekte sadık kalabilmekte birbirinden farklı çabaların sonucudur.

Maddi değerlere sadakatin uzantısı günümüzde yaşanan sorunların temelini teşkil ettiği birçok kişi tarafından aşikar olarak görülmektedir. Bu noktada maddeyi temel alarak bölüştürme sistemlerinin oluşturulmaya çalışılması, netice olarak dünyayı çoğu zaman bir handikabın içine sürüklediği görülmüştür. Hiçbir yapının işleyicisi olmadan yürümesi ya da diğer bir ifade ile kullanıcısı olmadan ilerlemesi mümkün değildir. İnsan ise bu noktada en büyük işleyici veyahut kullanıcısı ya da kullanılanıdır.

Değerleri; maddi, manevi ve hem maddi değerin hem de manevi değerin vücut bulduğu insan kavramını ele alarak bir değerlendirmeye tabii tutabiliriz.

Çalışan Teşviki ve Bölgesel Kalkınma

Dünyanın her ülkesinde olduğu gibi bölgesel gelişmişlik farklılıkları ülkelerin mücadele ettiği bir unsurdur. Bunun için ülkeler çeşitli teşvik politikalarını açıklamaktadırlar. Geçmişte doğu ve batı Almanya arasında mevcut olan gelişmişlik farkı dünya üzerindeki ülkeler arasından verilebilecek en güzel örneklerden biridir. 

Türkiye'nin ise bölgesel teşvik politikalarının diğer dünya ülkeleri ile karşılaştırıldığında gelişmiş olduğu yadsınamaz bir gerçektir. Katıldığım bir sempozyumda bu durumu teyit edercesine söylenen birkaç cümleyi Türkiye Almanya Ticaret Odası başkanından duymuş bulunmaktayım. Ancak bu teşvik politikaları daha çok yatırım yapmak isteyen firmalara yönelik olmaktadır. Bir firmanın yatırım yapması elbetteki bölgesel kalkınmanın anahtarı konumundadır. Ancak yatırım yapan firma ya  yüksek teknoloji üreten firma ise ve nitelikli insan gücüne ihtiyaç duymakta ise o zaman ne olacak? Ya da yüksek teknoloji üretmesine gerek yok; bu kurum bir hizmet sektöründe faaliyet gösteren firma olabilir. Bunun için de yatırım yapacağı yerin teşvik politikaları kendi için uygun ancak çalıştıracağı insan gücü ise ilgili bölgede bulunmayabilir ve sırf bu yüzden yatırımlarını erteleyebilir.

Evet, demek istediğimizi anladınız; çalışan teşviki de işin içine girmesi gerekmiyor mu? Sadece firmalara yönelik teşvikler yeterli bir etken olarak sorunlarımıza tam olarak çözüm üretmemektedir. Bunu, geçen yıllar boyunca görmedik mi? Örneğin; yatırım teşvikinden sonra çağrı merkezlerinin bir kısmı doğu bölgesine taşındı. Yeterli oldu mu? - Kısmen evet. Ama farklı sektörlerden de yatırım neden olmasın?

Bir bütün, parçalarıyla tam olmaktadır. Her büyükşehir belediyesi neden İstanbul Büyükşehir gibi ya da Bursa Büyükşehir gibi yatırım çekmesin? Bunun için çalışanların omuzlarına yük olan giderleri azaltmak çalışan teşviki için bir politikanın başlangıcı olabilir.